เราต้อง ยอมรับว่าสัง คมทุกวันนี้ มีแต่การแก่งแย่ง ชิงดีกันหากเราสังเกตจะพบได้ว่า…การทำบุญของเรานั้น

มักจะกระทำต่อสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน เช่น พระภิกษุสงฆ์ วัดวาอาราม พระพุทธเจ้า เป็นต้น แต่กับสิ่งที่ถือว่าอยู่ต่ำกว่าตน

เช่น คนย ากจน หรือสัตว์น้อยใหญ่ เรากลับละเลยกันมากแม้แต่เวลาไปทำบุญที่วัด เราก็มักละเลยสามเณร แม่ชี และพระบวชใหม่

แต่กุลีกุจอเต็มที่กับพระที่มีชื่อเสียงอะไรทำให้เราชอบทำบุญกับสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน? ใช่หรือไม่ว่าเป็นเพราะเราเชื่อว่าสิ่งสูงส่งเหล่านั้น

สามารถบันดาลความสุข หรือให้สิ่งดี ดี ที่พึงปรารถนาแก่เราได้ เช่น ถ้าทำอาหารถวายพระ บริจาคเงินสร้างวัด หรือพระพุทธรูป

ก็จะได้รับความมั่งมีศรีสุข มีอายุ วรรณะ สุข พละ หรือ ช่วยให้มีความสุขสบายมากขึ้นในชาติหน้าดังนั้ น ยิ่งทำบุญด้วยท่าทีแบ บนี้

ก็ยิ่งเห็นแก่ตัวมากขึ้น เพราะ ไม่ได้ทำด้วยจิตใจที่เป็นบุญ แต่ทำบุญเพราะหวังผล หวังแต่จะได้คืนมามากกว่า ผลคือ จิตใจยิ่งคับแคบ

ความเมตตา กรุณาต่อผู้ทุกข์ย าก มีแต่จะน้อยลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า การทำบุญแบ บนี้ กลับจะทำให้ได้บุญน้อยลง ยิ่งถ้าทำบุญ 100 บาท

เพราะหวังจะได้เงินล้าน บุญที่เกิ ดขึ้นย่อมน้อยลงไปอีก เพราะใช่หรือไม่ว่า นี่เป็นการ “ค้ากำไรเกินควร”ดังนั้ น เมื่อใดที่เราเห็นคน ทุกข์ย าก

ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน อย่าได้เบือนหน้าหนี ขอให้เปิดใจรับรู้ความทุ ก ข์ ของเขา แล้วถามตัวเองว่า เราจะช่วยเขาได้หรือไม่

และ อย่างไร เพราะนี้คือโอกาสดีที่เราจะได้ทำบุญ ลดละอัตตาตัวตน จิตที่เป็นกุศลจึงจะได้บุญอย่างแท้จริง….